W tym miejscu zebraliśmy wszystkie informacje, ułatwiające prawidłowe korzystanie z produktów WAGO zgodnie z obowiązującymi normami i zasadami bezpieczeństwa.
Złączki instalacyjne podlegają postanowieniom dyrektywy niskonapięciowej 2014/35/EU.
Norma DIN VDE 0100 520 dotycząca systemów okablowania i oprzewodowania w budynkach wyraźnie określa: podczas instalowania tych rozwiązań do łączenia przewodów można używać wyłącznie złączek, które są zgodne z obowiązującymi normami europejskimi lub adekwatnymi niemieckimi normami produktowymi. Dla złączek instalacyjnych obowiązuje przy tym norma DIN EN 60998 (VDE 0613), a dla złączek listwowych DIN EN 60947 (VDE 0611). W sytuacjach awaryjnych instalator systemu musi udowodnić, że używane przez niego produkty spełniają te normy. Dlatego WAGO zleca badanie wszystkich złączek zgodnie z wymienionymi normami niezależnym jednostkom certyfikującym, aby dostarczyć instalatorom produkty gwarantujące maksymalne bezpieczeństwo. Przyznane znaki certyfikacji umieszczane są na opakowaniach i produktach. Na życzenie WAGO udostępnia również certyfikaty.
Sprawdzone i niezawodne
Złączki instalacyjne WAGO są stosowane przez elektroinstalatorów na całym świecie. Warunkiem determinującym możliwość ich globalnego stosowania jest dopuszczenie do użytku zgodnie z obowiązującymi normami. Z tego powodu na złączkach instalacyjnych WAGO oraz ich opakowaniach umieszczane są krajowe i międzynarodowe znaki certyfikacji, jak również dodatkowe informacje dotyczące danego obszaru zastosowania. Informują one użytkownika o tym, że ma on do dyspozycji materiały instalacyjne zgodne z obowiązującymi normami.
Na terenie Europy WAGO certyfikuje swoje złączki instalacyjne według procedury ENEC, która zapewnia zgodność z europejską normą EN 60998 i odpowiada procedurze uzyskiwania znaku VDE.
Dzięki temu jednemu badaniu produkty WAGO są dopuszczone do użytku na terenie całej Europy. To dopuszczenie jest potwierdzone znakiem certyfikacji ENEC. Za znakiem certyfikacji znajduje się numer, który stanowi numer identyfikacyjny jednostki certyfikującej. Podane są również informacje techniczne dotyczące napięcia znamionowego, prądu znamionowego oraz możliwych do podłączenia typów i przekrojów przewodów. Informacje o typach przewodów podane są w języku angielskim. Złączki instalacyjne WAGO oznaczone literą „r” (ang. rigid) umożliwiają łączenie przewodów jedno- i wielodrutowych. Złączki instalacyjne WAGO oznaczone jako „s” lub „sol.” (ang. solid) pozwalają na łączenie przewodów jednodrutowych. Złączki instalacyjne WAGO oznaczone literami „str.” (ang. stranded) umożliwiają łączenie przewodów wielodrutowych. Litera „f“ (ang. flexible) umieszczona na złączkach instalacyjnych WAGO oznacza, że złączki te pozwalaj na łączenie przewodów linkowych
Złączki instalacyjne WAGO, które zostały dopuszczone do obrotu przed wprowadzeniem certyfikacji ENEC, otrzymały krajowe znaki certyfikacji, takie jak znak VDE, znak KEMA KEUR (Holandia) lub znak DEMKO (Dania). W ślad za tymi znakami certyfikacji wydano również odpowiednie specyfikacje techniczne. Zazwyczaj podaje się w nich tylko przekrój przewodu i nie określa się zakresu przekroju. Zgodnie z normą EN 60998 za pomocą złączek instalacyjnych WAGO oprócz przewodów o jednym konkretnym przekroju można połączyć również przewody o minimum dwóch kolejnych mniejszych przekrojach.
Obok dopuszczenia europejskiego, złączki instalacyjne WAGO otrzymały również dopuszczenia na rynek północnoamerykański. Są to w szczególności aprobaty wydane przez „Underwriters Laboratories” (UL) dla USA oraz „Canadian Standards Association” (CSA) dla Kanady. W przeszłości te dwie jednostki certyfikujące wprowadziły wspólny znak certyfikacji, tzw. znak cULus. Zgodnie z wymaganiami normy, po znaku certyfikacji podana jest informacja o obszarze zastosowania.
W przeciwieństwie do Europy, w Ameryce Północnej nie używa się systemu metrycznego do określania przekroju przewodów (podawanego w mm2), lecz systemu „American Wire Gauge“ (AWG).
Złączki instalacyjne WAGO są stosowane również przez japońskich elektryków. W tym celu spełniają one wymagania normy Product Safety Electrical Appliance and Material Safety Law, opublikowanej przez „Japan Electrical Testing Laboratories“ (JET). Również w tym przypadku podaje się informacje dotyczące zastosowania zgodnego z normami oraz średnicy przewodu, który może być użyty. W Japonii zamiast przekroju przewodu określa się właśnie jego średnicę. Ze względu na zoptymalizowanie wymiarów złączek instalacyjnych WAGO nie zawsze jest możliwe umieszczenie na nich obok siebie znaków certyfikacji oraz związanych z nimi informacji.
Warunki użytkowania złączek na obiektach są tak samo zróżnicowane, jak ich zastosowania w instalacjach elektrycznych. Szczególnie ważnym warunkiem użytkowania jest temperatura, ponieważ determinuje ona specjalne wymagania dotyczące przyrostu temperatury materiału instalacyjnego.
Producenci mogą również określić temperatury, które odbiegają od tej wartości.
Moc strat maks. 1W
Obliczanie rozpraszania mocy dla złączek listwowych i instalacyjnych
Dlatego też norma DIN VDE 0298-4 zaleca wartości obciążalności prądowej przewodów, które są określane w zależności od parametrów takich jak temperatura otoczenia, przekrój lub rodzaj instalacji. Typy instalacji A1, A2, B1 i B2 mają szczególne znaczenie praktyczne zarówno w skali krajowej, jak i międzynarodowej. Opisują one instalację natynkową, podtynkową oraz podpodłogową, w każdym przypadku w rurach elektroinstalacyjnych lub kanałach elektroinstalacyjnych. Temperatura pracy, przekrój przewodu i rodzaj instalacji razem wzięte dają maksymalne obciążenie prądowe.
Norma EN 60998 jako podstawa do badań normatywnych złączek instalacyjnych
Ze względu na szczególne znaczenie praktyczne maksymalne prądy obciążenia zostały również włączone do normy produktowej EN 60998 dotyczącej złączek instalacyjnych. Są one zatem podstawą do normatywnego badania złączek instalacyjnych. Producenci materiałów instalacyjnych mają możliwość ograniczenia parametrów swoich produktów. Na przykład złączka, do której można podłączyć przewód o przekroju 4 mm2, może być dopuszczona tylko dla prądu 24 A, zamiast prądu 32 A, co pozwoliłoby optymalnie wykorzystać obciążalność przewodu. W takich okolicznościach materiał instalacyjny staje się „wąskim gardłem“. Urządzenia zabezpieczające muszą być dostosowane do niższych parametrów materiału instalacyjnego. Złączki instalacyjne WAGO mają zawsze pełną obciążalność prądową maksymalnie przyłączalnego przewodu. Dzięki temu nigdy nie ograniczają przepływu prądu w instalacji elektrycznej. Oszczędza to użytkownikom konieczności projektowania urządzeń zabezpieczających o niższych parametrach w celu ochrony elementów połączeniowych.
Piętrowa złączka instalacyjna TOPJOB®S z rozłączeniem wewnętrznym, seria 2003, do zastosowań w małych grupach obwodów prądowych.
Należy podjąć dodatkowe środki ostrożności w celu zapewnienia, że kontrola okresowa nie spowoduje zagrożenia dla osób lub zwierząt. W trakcie pomiaru nie może dojść do uszkodzenia mienia lub urządzeń elektrycznych, nawet w przypadku awarii obwodu elektrycznego. W celu wykluczenia uszkodzeń urządzeń spowodowanych wyższym napięciem probierczym rzędu np. 500 V, zgodnie z normą, zaleca się połączyć w trakcie pomiaru dwa przewody robocze L i N.
Czy można zwijać przewody zapasowe?
Rozwiązaniem problemu niewykorzystanych przewodów w rozdzielnicach jest, a raczej było, ich zwijanie. Normy nie zezwalają jednak na takie rozwiązanie. W celu zapewnienia ochrony przed dotykiem, najlepiej jest podłączyć przewód zapasowy do dodatkowej złączki. Zastosowanie w tym celu złączki ma kilka zalet: zapobiega kontaktowi z elementami aktywnymi, a tym samym niebezpiecznemu przebiciu napięcia. Dodatkowo jeśli podczas planowania rozdzielnicy uwzględni się miejsce potrzebne na zapasowe złączki, to w przypadku rozbudowy instalacji nie ma potrzeby wprowadzania dodatkowych zmian. W najlepszym zaś przypadku pod ręką zawsze będzie dostępna odpowiednia złączka. Ogólne informacje dotyczące przydatności i sposobu postępowania z przewodami zapasowymi można znaleźć w normie DIN EN 60204-1:2006 (VDE 0113, część 1). W punkcie 13.4.7 »Przewody dodatkowe« stwierdza się: „Należy rozważyć zapewnienie dodatkowych przewodów na potrzeby konserwacji lub naprawy. Jeśli przewidziano przewody zapasowe, muszą one być podłączone do złączek zapasowych lub zaizolowane w taki sposób, aby zapobiec kontaktowi z częściami aktywnymi.“
Złączki w kanale kablowym?
Czy przewody elektryczne w kanałach kablowych można łączyć za pomocą złączek instalacyjnych? W pewnych okolicznościach tak, ponieważ kanał przewodowy można w pewnym sensie uznać za puszkę lub skrzynkę instalacyjną.
Dlaczego jest to ważne? Norma DIN VDE 0100-520:2003-06, rozdział 526.5, wymaga, aby połączenia przewodów były wykonywane w puszkach lub skrzynkach elektrycznych – również w przypadku przewodów z tulejami. Połączenia mogą być również wykonywane wewnątrz urządzeń elektrycznych, ale tylko wtedy, gdy producent przewidział w tym celu przestrzeń ze złączkami zainstalowanymi na stałe.
W związku z tym, zgodnie z normami, możliwe jest również stosowanie złączek w kanałach kablowych, jeżeli ich pokrywa może być zdjęta tylko przy użyciu narzędzia (np. pokrywa przykręcana). Ponadto elektroinstalator musi dopilnować, aby wszystkie punkty połączeń były odciążone mechanicznie oraz pozbawione naprężeń.
Złączki rozłączalne N: gdzie są obowiązkowe?
Złączki odłączające przewód neutralny: gdzie są obowiązkowe i dlaczego mogą być przydatne również poza zastosowaniami podyktowanymi wymaganiami normy.
Wbrew powszechnemu przekonaniu odłączanie przewodu neutralnego nie zawsze jest obowiązkowe w instalacjach elektrycznych, jak na przykład w przypadku budowy domów prywatnych. Niemniej jednak może być również przydatne tam, gdzie nie jest bezpośrednio wymagane. Dlaczego i gdzie jest ono właściwie obowiązkowe? Przyjrzyjmy się poszczególnym normom.
Gdzie należy stosować odłączanie przewodu N?
Zgodnie z normą DIN VDE0100-718 element odłączający przewód N jest obowiązkowy w obiektach użyteczności publicznej, miejscach pracy lub budynkach, w których gromadzą się ludzie, takich jak restauracje, centra handlowe, dworce kolejowe, lotniska, parkingi wielopoziomowe, wieżowce, kina lub stadiony. Ponieważ w takich obiektach konieczny jest wykonywanie cyklicznych pomiarów rezystancji izolacji. W przypadku przekrojów poniżej 10 mm2 należy to zrobić bez odłączania przewodów. W związku z tym dla przewodu N obowiązkowe jest zastosowanie elementu odłączającego, który jest również wymagany przez dyrektywę VdS 2033 dla pomieszczeń zagrożonych pożarem.
Dlaczego odłączanie przewodu N jest przydatne?
Dzięki złączkom rozłączalnym można przeprowadzić pomiar rezystancji izolacji bez odłączania przewodów neutralnych zgodnie z normą DIN VDE 0100-482. Istnieje również praktyczna korzyść takiego rozwiązania. Złączki rozłączalne N znacznie przyspieszają usuwanie usterek w instalacji elektrycznej dzięki funkcji rozłączania obwodu. Wystarczy wyłączyć wszystkie bezpieczniki, wysunąć wszystkie rozłączniki N ze szyny zbiorczej N, a następnie ponownie podłączyć poszczególne obwody z włączonym wyłącznikiem różnicowoprądowym. W końcu zarówno prywatnie, jak i w biznesie szkoda czasu i pieniędzy na wielogodzinne rozwiązywanie problemów.
Instalacja elektryczna: jak radzić sobie z pracami elektrycznymi wykonywanymi przez ambitnych majsterkowiczów?
„Trochę znam się na elektryce, więc sam to zrobiłem”. Takie zdanie niejednokrotnie słyszą zawodowi elektrycy, którzy zjawiają się w domach prywatnych podczas prac serwisowych lub napraw. Jedno jest pewne: prace przy instalacjach elektrycznych to robota dla zawodowców, a nie amatorów. Jednak jak profesjonalni elektrycy powinni reagować na amatorskie prace elektryczne? Volker Kuhlmann, doradca techniczny klienta ds. ELECTRICAL INTERCONNECTIONS w WAGO, udziela wskazówek i przytacza podstawy prawne.
Dostęp do materiałów to nie problem
„Kiedy amatorzy wykonują instalacje elektryczne w swoich domach, istnieje nie tylko ryzyko, że zrobią wiele rzeczy nieprawidłowo, ale także, że narażą życie swoje oraz innych osób“, ostrzega Volker Kuhlmann. Ale w jaki sposób niewykwalifikowani elektrycy zdobywają odpowiednie materiały? „Oprócz sprzedaży fachowcom przez hurtownie elektryczne, produkty WAGO są również dostępne dla wszystkich za pośrednictwem innych kanałów dystrybucji” – w marketach budowlanych lub w Internecie.
Podstawy prawne
Z tego powodu WAGO zwraca uwagę, że wykonywanie prac przy instalacji elektrycznej przez osoby bez odpowiednich kwalifikacji jest zasadniczo zabronione. „Zakaz wykonywania takich prac dotyczy całej instalacji elektrycznej w domu i obejmuje również wymianę osprzętu, takiego jak gniazdka i wyłączniki. Nie ma przy tym znaczenia, że dany materiał został pozyskany na wolnym rynku“, wyjaśnia Kuhlmann. W tym kontekście powołuje się on na § 13 niemieckiego rozporządzenia NAV.
NAV – paragraf 13
NAV to skrót od niemieckiej nazwy rozporządzenia w sprawie przyłączy niskiego napięcia (Niederspannungsanschlussverordnung). Jest to krajowe rozporządzenie dotyczące ogólnych warunków przyłączenia do sieci i jej eksploatacji w zakresie dostaw energii elektrycznej niskiego napięcia.
Paragraf 13 „Instalacje elektryczne“, ust. 2 stanowi: "[...] Poza operatorem systemu sieciowego prace mogą być wykonywane wyłącznie przez firmę instalacyjną wpisaną do katalogu instalatorów operatora systemu sieciowego; operator systemu sieciowego może dokonać wpisu do katalogu instalatorów wyłącznie na podstawie dowodu potwierdzającego posiadanie odpowiednich kwalifikacji zawodowych do wykonywania danych prac. [...]
Źródło: Federalny Urząd ds. Sprawiedliwości (Bundesamt für Justiz)
Wskazówka dla osób odpowiedzialnych
Podstawa prawna to jedno, ale rzeczywistość to często co innego. „Zaleca się powiadomienie operatora instalacji, na przykład właściciela mieszkania, i wyłączenie instalacji elektrycznej, aby przeciwdziałać ewentualnym roszczeniom odszkodowawczym, jak również szkodom osobowym i rzeczowym“ – radzi Volker Kuhlmann. Jeśli instalacja nie zostanie odłączona, należy przynajmniej udokumentować na piśmie, że zwrócono na to uwagę. W celu uniknięcia ewentualnych szkód już na samym początku warto zapamiętać następującą regułę: „Jeżeli osoba niewykfalifikowana spowoduje szkodę przez swoją wadliwą instalację elektryczną, jej ubezpieczenie nie gwarantuje pokrycia szkody“.
Co w takim razie mogą samodzielnie wykonać „elektrycy“-amatorzy?
Z punktu widzenia ambitnych majsterkowiczów pojawia się pytanie, które prace amatorzy mogą wykonywać samodzielnie, a kiedy powinni wezwać fachowca. W tym artykule na blogu firma ubezpieczeniowa udziela konkretnych odpowiedzi, jakie prace z zakresu elektryki (np. wymiana żarówek, czy ustawianie skrzynek przyłączeniowych) mogą wykonywać amatorzy.
Kto ponosi odpowiedzialność w przypadku naruszenia prawa?
W przypadku naruszenia przepisów prawnych, nie grozi za to nic, nawet grzywna – dopóki nic się nie stanie. „Jeśli jednak nieprawidłowa instalacja doprowadzi do przeciążenia przewodu i pożaru mieszkania lub porażenia prądem, odpowiedzialność ponosi majsterkowicz“, wyjaśnia Volker Kuhlmann.
Zielono-żółta złączka przelotowa?
Na próżno szukać obecnie zielono-żółtych złączek przelotowych, ponieważ ich nie ma. Fakt ten wynika z normy produktowej IEC 60947-7-1, która dotyczy zacisków przelotowych. W 2009 roku do punktu 7.1.4 dodano następujący zapis: „Połączenie kolorów zielonego i żółtego nie jest dozwolone do oznaczania złączek listwowych“.
Co zatem zrobić, gdy wymagane jest połączenie izolowanego przewodu ochronnego, które jako takie powinno być rozpoznawalne? Zasadniczo można w tym celu wykorzystać wszystkie kolorowe złączki przelotowe, z wyjątkiem koloru niebieskiego i zielono-żółtego. Zaciski izolowanego przewodu ochronnego mogą być oznaczone symbolem „uziemienie ochronne“ wg IEC 60417-5019 (BD:2002-10) z literami PE lub zielono-żółtą etykietą.
Jeśli to kogoś szokuje, dezorientuje lub pozostawia nieprzekonanym, to należy zaznaczyć, że ten niedopuszczalny wariant kolorystyczny nie dotyczy złączek listwowych z przewodem ochronnym. Te złączki są dostępne również w kolorze zielono-żółtym, gdyż są dopuszczone zgodnie z IEC 60947-7-2.
Klasyczne zerowanie: modyfikacja czy ochrona stanu zastanego?
Podczas rozbudowy istniejących instalacji elektrycznych w budynkach mieszkalnych elektrycy często zadają sobie pytanie, czy należy dokonać modyfikacji, czy też instalacja elektryczna jest w jakiś sposób objęta ochroną stanu zastanego – na przykład w przypadku klasycznego zerowania.
Przykład: elektryk ma rozbudować instalację elektryczną, ale w domu wybudowanym w 1963 roku napotyka na „klasyczne zerowanie“. Zastanawia się on: „Czy planowana rozbudowa wymaga dostosowania istniejącej instalacji do ogólnych, uznanych zasad techniki, czy też jest ona objęta ochroną stanu zastanego?“
Czym jest klasyczne zerowanie?
Klasyczne uziemienie oznacza, że styk ochronny gniazdek jest połączony z uziemionym przewodem powrotnym („N“). Od 1973 roku stosowanie takiego rozwiązania jest niedozwolone, niemniej jednak występuje ono zwłaszcza w budynkach wybudowanych przed 1970 rokiem. W takich instalacjach elektrycznych nie można stosować ochrony za pomocą wyłączników różnicowoprądowych lub wyłączników różnicowoprądowych z członem nadprądowym.
Ochrona stanu zastanego nieokreślona normatywnie
W rzeczywistości, aby móc zastosować wyłączniki różnicowoprądowe, konieczne jest zaprojektowanie odpowiednich obwodów w taki sposób, aby przewody ochronne i neutralne były prowadzone niezależnie od siebie. Volker Kuhlmann, doradca techniczny ds. ELECTRICAL INTERCONNECTIONS w WAGO przytacza następujące informacje: „Pojęcie ochrona stanu zastanego zgodnie z prawem budowlanym nie jest zdefiniowane w normach DIN lub VDE. Dlatego tylko w ograniczonym zakresie można go zastosować w odniesieniu do istniejących instalacji elektrycznych.“
Decydujący jest wiek instalacji
W celu uzyskania wyjaśnień dotyczących ochrony stanu zastanego Kuhlmann odsyła do szczegółowych informacji na ten temat udostępnionych przez inicjatywę Elektro+. Największe znaczenie ma w tej kwestii data wykonania instalacji. Słowo kluczowe: okres eksploatacji instalacji elektrycznej lub sprzętu elektrycznego. „Instalacje elektryczne, które były eksploatowane przez 40 lat, z reguły nie są już objęte ochroną stanu zastanego". Jednak tylko ocena bezpieczeństwa może dać ostateczną odpowiedź na pytanie, czy obiektowi w ogóle przysługuje taka ochrona. W razie wątpliwości należy zawsze wybrać modyfikację instalacji przed ochroną jej stanu zastanego.
Zgłaszanie usterek gwarancją bezpieczeństwa
W myśl ogólnie obowiązującej zasady bezpieczeństwo, niezawodność i użyteczność instalacji elektrycznej mają zawsze pierwszeństwo przed jakąkolwiek ochroną stanu zastanego. Jeżeli jednak wykrytych usterek nie można łatwo usunąć, na przykład z powodu braku zlecenia, Volker Kuhlmann radzi, aby wykonawca instalacji elektrycznej sporządził odpowiedni raport dotyczący usterek. Raport ten powinien następnie zostać potwierdzony przez użytkownika lub właściciela – o ile usterki nie stanowią poważnego zagrożenia dla życia użytkownika. W przeciwnym razie należy całkowicie odłączyć instalację.
Dostosowanie istniejących instalacji
W celu dostosowania istniejących instalacji elektrycznych WAGO oferuje różne opcje spełniające wymagania obowiązujących przepisów (np. seria 2003 i 2005 dla wyłączników różnicowoprądowych oraz wyłączników różnicowoprądowych z członem nadprądowym). Wszystkie złączki rozgałęźne dzięki swojej niewielkiej wysokości całkowitej bez problemu mieszczą się pod maskownicami rozdzielnic popularnych producentów. Przy projektowaniu instalacji może pomóc konfigurator online.
Skrzynki z zestawami złączek WAGO
Codzienna praca elektroinstalatora nie zawsze bywa lekka, a ostatnią rzeczą, z którą chciałby dodatkowo borykać się każdy elektroinstalator jest brak dostępu do materiałów instalacyjnych. Podczas montażu w budynkach wytrzymałe skrzynki Vario-T-BOXX i L-BOXX pomagają mieć zawsze wszystko pod ręką. W zależności od wersji zawierają one najbardziej popularne złączki z serii 221, 224, 243, 773 i 2273 oraz adaptery montażowe. Dzięki nim każdy profesjonalny elektryk jest zawsze gotowy do działania, niezależnie od tego, czy chodzi o nową instalację, czy też o rozbudowę lub serwis istniejącego systemu. Dodatkowo dołączona do skrzynek lista części pozwala szybko i sprawnie uzupełnić brakujące elementy.
Ile złączek można umieścić w puszcze?
Złączki instalacyjne WAGO znajdują zastosowanie w wielu puszkach i skrzynkach instalacyjnych. Często używa się ich tyle, że przekracza to ich maksymalną dozwoloną liczbę. W zależności od wielkości puszki instalacyjnej można w niej zastosować tylko określoną liczbę przewodów, a co za tym idzie również określoną liczbę złączek. Dopuszczalną liczbę przewodów i złączek można znaleźć w normie VDE 0606-1:2000-10, w rozdziale 4.6.2, w tabeli 5. Informacje te zamieszczają również producenci puszek i skrzynek instalacyjnych między innymi na pokrywie osprzętu rozgałęziającego. Pozycja montażowa złączek instalacyjnych może być jednak dowolna. W tym zakresie nie ma żadnego normatywnego wymogu.
Jeden przewód na jeden zacisk?
Jednym z najczęściej zadawanych pytań w związku ze złączkami z zaciskiem sprężynowym jest pytanie o liczbę możliwych przewodów przypadających na jeden zacisk. Pomimo, iż umieszczenie w zacisku kilku żył przewodu o tym samym przekroju i tego samego typu jest praktycznie możliwe, to jednak takie zwielokrotnione wykorzystanie zacisku sprężynowego w złączce nie jest dozwolone. Niemniej istnieje jeden wyjątek: przewody linkowe w podwójnej tulejce przewodowej. Należy jednak pamiętać, że długość tulejki musi być równa podanej długości odizolowania przewodu i należy ją włożyć do zacisku aż do wyczucia oporu. Konieczne jest również zapewnienie wystarczających odstępów i odległości upływu do sąsiednich potencjałów. Ograniczenia dotyczące liczby przewodów w złączkach z zaciskiem sprężynowym można znaleźć w wielu normach DIN VDE, EN i IEC (np. DIN VDE 0611, część 4, rozdział 02.91). Z kolei wieloprzewodowe złączki przelotowe WAGO (3- i 4-przewodowe) oferują eleganckie rozwiązanie do powielania potencjałów, bez konieczności stosowania dodatkowego mostka.
